Abancay

Vrijdag 27/04/’18

Donderdagavond vertrokken we na een emotioneel afscheid naar Abancay. Na een busrit van 6 uur kwamen we rond 2 uur ‘s nachts aan. Veel tijd om uit te rusten was er niet. Isabel de onderdirecteur van Tarpurisunchis (particuliere school) wachtte ons al ‘s morgens op. Om 8 uur begon de school. We kregen de kans om de school te verkennen. Natuurlijk vergeleek ik de school meteen met Luis Vallejo Santorini en Añañau. Wat een paleis was mijn eerste indruk! Het is een enorm grote school. Er was een overdekte aula die je kan afsluiten met schuifdeuren en een gewone grote afgedekte aula, hele grote klassen gevuld met allerlei materialen, speeltuigen, een ecologisch park, een soort eetzaal met een keuken, een groot gebouw voor de directie en communicatiemedewerkers en wat hen zeker speciaal maakt is al het groen en de fruitbomen in de school. Ik vind het een prachtige school en zeker gezelliger als de scholen in België.

Na een beetje geëxploreerd te hebben bezocht ik de 30 leerlingen van het 1^e leerjaar. Een redelijk grote klas, maar deze werd begeleid door zowel juf Lita als meester Luis. Het was een drukke dag want vandaag werd Tarpurisunschis 14 jaar en als er iets is wat ik geleerd heb is dat Peruvianen dol zijn op een feestje. Ik kon meteen helpen om de kinderen klaar te maken voor hun act dat ze gingen brengen.
De hele school verzamelden onder de overdekte aula. Na een woordje van de directeur brachten enkele leerlingen van elke graad een act om de verjaardag te vieren. Het eerste leerjaar danste een typische traditionele dans. Het was super schattig om hen te zien stralen in hun gekleurde kleren. Daarna volgden nog vele diverse acten. Er werd gezongen, nog meer gedanst, muziekinstrumenten bespeeld en toneel gespeeld. Je merkte meteen dat de kinderen hier hobby’s beoefenen.

Op deze speciale dag mochten de leerlingen ’s middags al naar huis. Namiddag was het feest voor het personeel. We gingen even terug in de tijd en bekeken alle filmpjes die er de afgelopen jaren waren gemaakt over de school. Het was leuk om te zien hoe ze de school beetje bij beetje hebben opgebouwd. Ze mogen inderdaad trots zijn op het resultaat!
Na alle historie aten we gezellig samen en speelden we volleybal. Na deze lange, maar gezellige dag was mijn bedje meer dan welkom.

Maandag 30/04/’18

Vandaag leerde ik de 18 leerlingen van het 2^e leerjaar kennen en juf Yanira. Het viel me meteen op dat er een structuur was en dat is iets wat ik in Luis Vallejo Santorini miste. De leerlingen kwamen binnen, namen een boek en begonnen te lezen. Toen alle leerlingen er waren was het tijd om naar de aula te gaan. Elke maandag is er een gezamenlijke bijeenkomst waar ze elkaar begroeten, vertellen over het weekend, bespreken welke feestdagen er te vieren zijn en er worden enkele mededelingen toegelicht.
Daarna kon de les beginnen. De eerste les was ‘personal social’. Enkel onderwerpen van deze lessen zijn gelijkaardig met lessen mens&maatschappij, maar ook andere dingen worden besproken zoals respect hebben, normen en waarden in het gezin/familie, hoe heb ik orde?… Deze onderwerpen komen zeker ook aan bod in België, maar op een andere manier als hier. De juf geeft een les over de provincies van Apurímac. Na haar instructie volgde er een zelfstandige verwerking. Hierbij hielp ik de leerlingen met hun opdracht. Na hun opdracht werkten ze verder aan een vorige taak: een schema maken van hoe hun dag er uitziet. Hier kon ik natuurlijk niet bij helpen, maar nu kreeg ik de kans om ook de leerkracht wat beter te kennen en ik stelde enkele vragen over de school en het onderwijssysteem van Peru.
Een leerling die naar Tarpurisunschis gaat betaalt 250 soles elke maand, een uniform kost 100 soles, maar je hebt er minstens 2 van nodig, voor het materiaal betalen ze 400 soles dat zorgt ervoor dat je ongeveer 3100 soles (+/- 775 euro) betaald voor één kind per jaar. Hierbij is het vervoer naar de school toe niet bijgerekend en omdat de school hoog gelegen is kan dat wel eens oplopen. Ikzelf denk dat dat best duur is als je weet dat een leerkracht maar 1400 soles per maand verdient. In een particuliere school worden de leerkrachten door de school betaald en daardoor kunnen zij meer verdienen. In een publieke school betaalt de staat, CTS genoemd. Je hebt 7 niveaus. Wanneer je, je bevindt in niveau 7 verdien je het best en dat is rond de 1400 soles per maand.
Ook vroeg ik of er een inspectie is. Er bestaat een soort UGEL, een team van 8 personen waaronder enkele politie. Zij komen enkele keren per jaar kijken of de scholen ordelijk en strikt zijn. De leerkrachten zelf krijgen geen inspectie wat er gebeurt in de klas en er wordt niet opgevolgd of ze zich aan een soort plan houden. Sommige leerkrachten volgen een handleiding, maar ze zijn vrij om te geven wat ze willen. Dat is een beetje jammer want dat zouden enkele scholen/klassen echt wel kunnen gebruiken!
In bijna alle scholen vind je kiosken terug, een soort winkeltje waar je allerlei koeken, snoep, frisdrank en warme maaltijden kan kopen, dat heb je in Tarpu niet. Hier stimuleren ze de leerlingen om gezond te eten en het afval wordt gesorteerd!
Na een korte pauze begint de 2^e les, comunicatión. Zonder instructie gaan de leerlingen aan de slag met hun opdracht. Ze moeten 20 werkwoorden opschrijven, met deze 20 werkwoorden een zin maken en deze daarna ontleden in onderwerp en gezegde. De leerkracht vult ondertussen alle agenda’s in. Agenda’s worden in alle graden niet door de kinderen ingevuld, maar door de leerkracht. Enorm veel werk!
Na de les is het tijd om te eten. Eerst eet de 1^e, 2^e, 3^e en 4^e graad daarna het 5^e en 6^e en het middelbaar.
Na de speeltijd en het tanden poetsen is het tijd om te lezen. Alle leerlingen nemen een boek, maar deze blijven dicht. Slecht 1 leerling leest 5min lang voor. Daarna is een andere leerling aan de beurt. We deden dit voor anderhalf uur en enkele leerlingen kwamen niet aan bod, twee andere leerlingen vielen in slaap. Het was erg om te zien dat er zoveel leertijd verloren gaat.

Dinsdag 01/05/’18

Dag van de arbeid! Ja hoor, ook hier wordt deze dag gezien als feestdag. Er was geen school en dat was de uitgelegen kans om wat meer van Abancay te ontdekken. Juf Yanira nam me ’s morgens mee naar el Mirador, een park met allerlei spelletjes en een uitkijkpunt waar je over heel Abancay kan kijken. In het park zag ik een condor en een mooi meer.

Daarna nam ze me mee naar een lokaal feest in de bergen. Het was vandaag ook de 9^e verjaardag van het dorpje Sahuaya. Veel mensen kwamen samen, ook bijna alle collega’s van Tarpu waren aanwezig. Er was een klein podium opgezet en allerlei kraampjes waar je typische lokale gerechten kon proeven en natuurlijk heb ik dat gedaan. Na een lekkere maaltijd was equipo Tarpu klaar om volleybal te spelen. Het was super gezellig, maar helaas verloren we.
Na de volleybal keken we naar de motorcross. Zo gevaarlijk! We dronken gezellig met iedereen een biertje op de Latijns-Amerikaanse manier. 1 biertje en 1 glas. Je vult het glas, drinkt het op en geeft het door. Ik vond het heel leuk!
Na de motorcross stond er nog meer actie op het programma: wedstrijdje houthakken. Zowel mannen als vrouwen gaven zich volledig. Ik had toch een beetje schrik dat ze toevallig de bijl uit hun handen zouden laten vallen. Toen de wedstrijd over was waagden ook Yanira en ik een poging (zie filmpje).
Na al deze activiteiten was het tijd om te dansen. Op typische traditionele muziek leerden mijn collega’s mij dansen. Het was een geweldig feest!
Na het feest aten we in de stad een pizza en gingen we nog naar een karaokebar, een typisch Peruaans avondje uit. Het was een dag om nooit te vergeten!

Woensdag 02/05/’18

Vandaag hielp ik in het 5^e leerjaar in de klas van juf Carla. Om 8u begint de school, maar het was al half 9 en er waren nog steeds geen leerlingen. De juf vertelde me dat de leerlingen vaak te laat komen. Uiteindelijk rond kwart voor 9 waren alle leerlingen aanwezig. We begonnen in een praatronde. Ik stelde me voor en de juf gaf uitleg wat ze die dag gingen doen. Na de praatronde werkten de leerlingen in groepjes aan verschillende taken van verschillende vakken. Ook enkele leerlingen van het 6^e leerjaar kwamen in deze groepjes werken. Zij werkten aan een andere taak maar aan hetzelfde vak. Een heel gestructureerd schema! Ik hielp de groepjes die bezig waren met rekenen. De leerlingen van het 5^e en het 6^e maakten dezelfde werkblaadjes: + en – oefeningen tot 100 en x en : tot 1000. Jazeker, in een 5^e en een 6^e leerjaar! Ik verbeterde alle werkblaadjes en kon zien dat er nog veel werk aan de winkel was. Natuurlijk stelde ik me de vraag of er geen leerplan wordt gevolgd, aangezien dit leerstof van het 2^e/3^e leerjaar is. De juf vertelde mij dat dat niet het geval is. In Tarpu gebruiken ze wel handleidingen, maar deze worden enkel gebruikt ter inspiratie. In België is dat net hetgeen wat we willen bereiken, hier in Peru ben ik van mening dat ze beter wel de handleiding zouden volgen. Zo zouden de leerlingen veel meer leerstof gezien krijgen.
Na een uur wisselden de groepen. De leerlingen die in het 6^e leerjaar werkte het 1^e uur kwamen nu werken in het 5^e leerjaar. Ik nam even een kijkje in het 6^e leerjaar. Daar werkten ze in groepjes aan biologie: de celdeling en aan personal social: orde in de klas. Omdat ik hier niet zo veel kon helpen ging ik terug naar het de klas van het 5^e en hielp ik verder met wiskunde.
Na deze lessen was het tijd voor een les: Geweld bij vrouwen in Peru. Deze les werd gegeven door meester Edson van het 6^e leerjaar. Het is goed om te zien dat leerkrachten zo goed kunnen samenwerken. Het was een heel interessante les. We bekeken filmpjes uit de actualiteit over geweld bij vrouwen in Peru en in Apurímac. Daarna dachten we na over mogelijke oplossingen. De les duurde slechts 30 min en dat had iets langer mogen zijn.
Vervolgens gingen ze lezen onder begeleiding van juf Carla. De leerlingen namen allemaal een boek en gingen in de kring zitten. Slechts één leerling leest 5min een stukje van zijn boek hardop voor. Daarna is iemand anders aan de beurt. De andere leerlingen luisteren. Ikzelf zou de leerlingen in groepjes verdelen zodat er meerdere leerlingen aan het lezen zijn. Ook zou het beter zijn als de andere leerlingen die niet aan hardop aan het lezen zijn een taak te geven. Bv. door hen dezelfde tekst te geven en mee te laten volgen in stilte of wanneer ze niet dezelfde tekst hebben hen vraagjes laten bedenken bij het verhaal en er daarna enkele bespreken in de groep. Zo zijn zij ook meer betrokken, want een half uur tot anderhalf uur niets doen voor een kind is enorm moeilijk!
Na het eten hielp ik meester Edson in het 1^e middelbaar. Zij hebben namelijk een vak ‘investigación’. Zij werken een onderzoek uit. Je kan dit vergelijken met een bachelorproef. Mijn taak was hen om te vertellen uit welke stappen een onderzoek is opgebouwd. Ik hielp hen enkele onderwerpen bedenken en gaf hen nuttige tips. Ik vind het heel interessant dat ze deze lessen geven in het middelbaar. Dat zou in België ook nog interessant zijn!
Na deze instructie te geven nam ik deel aan de dansles van het 5^e leerjaar. Elke week staat er ook anderhalf uur dans op het weekprogramma. De leerlingen leren typische culturele dansen aan. Het was enorm leuk om zelf deel te nemen. Ik denk dat dit iets is wat ervoor zorgt dat de school zich onderscheid van andere scholen. Ze leggen de nadruk op het leren kennen van hun eigen cultuur en dat is iets wat hun zeker speciaal maakt.

Donderdag 03/05/’18

Het 1^e uur hielp ik terug in het 2^e leerjaar. Ze begonnen terug met hardop lezen en dat verliep weer hetzelfde. Het was vooral enorm saai.
De volgend lesuren tot aan de middag begeleide ik de L.O. – leerkracht. Ook had ik met hem afgesproken dat ik twee lesuren van hem zou overnemen.
De eerste twee uren gaven we les aan het 3^e leerjaar. Meester Dennis begon met zijn les. In een kring werkten ze rond lenigheid, daarna werd er een loopspel gespeeld als opwarming. Na de opwarming gaf hij een les voetbal. De oefeningen waren in een duidelijke volgorde opgebouwd. Het enthousiasme van de leerkracht inspireerde me enorm. Hij moedigt de leerlingen aan, doet alle oefeningen voor en verbetert deze ook en daarbij zorgt hij er ook nog eens voor dat alle leerlingen aan het werk zijn. Tot nu toe in heel mijn Peruaanse ervaring is deze les de enige les die is opgebouwd zoals wij het in België ook zouden doen. Ik heb zeker enkele interessante spelletjes opgeschreven die ik in de toekomst kan gebruiken.
Daarna was het mijn beurt. Ik gaf een les die ik alreeds in Luis Vallejo Santorini heb gegeven. Ik verbeterde mijn les en paste deze meer aan, aan de context. Het is een les rond motorische vaardigheden. In de opwarming spelen we twee spelletjes. We lopen kriskras door elkaar. Wanneer ik één hand in de lucht steek tikken we de linker lijn, wanneer ik twee handen in de lucht steek tikken we de rechter lijn. Wanneer ik mijn handen zijwaarts in de lucht steek verzamelen we in het midden. Het tweede spel gaat hetzelfde. Wanneer ik één hand in de lucht steek gaan we liggen op de grond en pompen we 5 keer, wanneer ik twee handen in de lucht steek springen we hoog in de lucht en maken we een halve/hele draai.
Daarna begint de les. In de 4 hoeken staan kegels in verschillende kleuren. We lopen kriskras door elkaar. Wanneer ik een kleur in de lucht steek lopen we naar de juiste hoek. Daarna krijgen de hoeken nog letters van A – D, en nummers van 1 – 4. Elke hoek heeft nu 3 verschillende namen. Bv. hoek 1 – A – blauw. De leerkracht zegt om de beurt verschillende namen en de leerlingen moeten naar de juiste hoek lopen. Als variant moesten de jongens luisteren naar wat de meester zei en de meisjes naar wat ik zei. Ik merkte dat de conditie van de leerlingen in Peru wat minder is en dat ze niet gewoon zijn om zomaar kriskras door elkaar te lopen. Ik paste dit dus aan en zorgde dat ze na elke hoek een activiteit moesten doen bv. hinkelen op één been, open en toe springen, lopen op handen en voeten, springen, armen zwaaien, achteruitlopen… Dit verliep veel beter en daarbij was het ook makkelijker om de les te differentiëren naar een 2^e leerjaar. Voor hen zorgde ik dat deze opdrachten iets meer op hun niveau waren. Om af te sluiten speelden we tussen 2 vuren. De klas wordt verdeeld in 2 groepen en elke leerlingen krijgt een nummer. Ze gaan tegenover elkaar staan op 2 lijnen. In het midden staat een kegel. Wanneer de lkr. een nummer roept lopen de leerlingen van elke groep met dat nummer naar het midden en proberen de kegel te pakken en naar hun kamp te brengen. Wanneer de andere leerling de leerling met de kegel tikt is het punt voor hun groep.
Daarna gaf de leerkracht een goede speelse en gestructureerde les aan het 2^e leerjaar. Ik gaf dezelfde les aan het 2^e leerjaar, maar met oefeningen op hun niveau.
Het viel me op dat ze enorm veel materialen ter beschikking hebben en dat maakt het natuurlijk ook wel gemakkelijker om een les te geven. Ik vond het een enorm leuke samenwerking en ook de leerkracht L.O. was erg enthousiast over mijn lessen. Ik stelde voor om een bundel te maken waarin ik enkele spelletjes uitschrijf zodat ook hij nieuwe ideeën heeft en deze kan gebruiken in zijn lessen. Hij vond dat een goed idee dus daar zal ik het komende weekend aan werken, want ja dit moet natuurlijk in het Spaans!

Namiddag hielp ik terug in het 2^e leerjaar. Daar begonnen ze aan hoekenwerk. De leerlingen werkten in 3 hoeken: sciencia (wetenschap), hier maakten ze houten puzzel die leerlingen in België in de kleuterklas maken. In de hoek matemática (wiskunde), speelden ze met geld en met het MAB – materiaal. In de hoek personal social speelden ze met blokken. Aan dit hoekenwerk hebben de leerlingen helemaal niets aan. Het kan veel gestructureerder en daarbij moeten ze een bepaalde opdracht krijgen waaraan ze kunnen werken.

Vrijdag 04/05/’18

De laatste dag in Abancay. Vandaag help ik bij juf Lizbeth in het 4^e leerjaar. Er zitten 12 leerlingen in de klas. Tijdens het binnenkomen lezen de leerlingen 10 min. in stilte. Juf Lizbeth haalt ondertussen plastieken flessen op die ze moesten meebrengen. Samen met haar werkte ik een les beeld voor Moederdag. Van gerecycleerd materiaal gaan de leerlingen een boeket bloemen maken.
De 1^e les begon: personal social. Ook in deze klas leerden de leerlingen over de normen en waarden in je eigen familie. Het viel me vooral op dat ze veel moesten kopiëren van het bord.
Ook merkte ik op dat sommige leerlingen verschillende dingen in het Engels zeiden. Na de les vroeg ik waarom enkele leerlingen in het Engels spraken. Juf Lizbeth vertelde me dat er op maandag Spaans wordt gesproken, dinsdag en woensdag Quechua en donderdag en vrijdag Engels.
In de klas zit ook een leerling met speciale noden. Hij zou normaal in het buitengewoon onderwijs moeten zitten, maar dat is er niet in Abancay. De leerling wordt niet betrokken tijdens de lessen en zit in de hoek van de klas. Je merkt dat hij zich erg verveelt en speelt dan maar spelletjes. Van differentiatie is er geen sprake.
Na de les kwam de hele school terug samen onder de aula. Alle klassen oefenden hun typische dansen die ze de afgelopen maanden aanleerden. Op Moederdag zullen de dansjes die in orde zijn getoond worden aan de ouders.
Na de middag begonnen we met hoekenwerk. Ook hier speelden de leerlingen enkel met het wiskundig materiaal, puzzels en boeken. Een concrete instructie of opdracht kregen ze niet. Na het hoekenwerk werd er nog een half uur geknutseld voor Moederdag. Samen met juf Lizbeth begeleide ik het begin van deze beeldactiviteit. Omwille van tijdsgebrek geraakten de knutselwerkjes niet af.
Toen de school gedaan was ontmoette ik Javier. We hadden een kort gesprek over onze ervaring in de school. Hij vroeg ons om alle positieve en negatieve punten even op een rijtje te zetten daarna namen we afscheid van Tarpurisunchis. Het was een leuke week op deze school en zeker interessant om hun visie en missie te leren kennen.

Impresiones de la escuela Tarpurisunschis

A gustado:

La cooperación de los profesores en el área de trabajo es muy buena, especialmente en el 5to y 6to grado de primaria
La atención y la enseñanza a los alumnos sobre el ecosistema y el sistema de reciclaje
La infraestructura de la escuela es muy moderna con muchas áreas verdes, como pequeños parques dando posibilidad a los alumnos tener más contacto con la naturaleza
La escuela toma una gran importancia en enseñar a los alumnos la historia y cultura del Perú, como las danzas típicas, el idioma quechua (pequeñas practicas del idioma quechua en martes y miércoles, también pequeños símbolos en los objetos, lugares o cosas indicando su significado (todo en idioma castellano y quechua) eso hace que la escuela sea muy diferente a las otras escuelas
Las clases de educación física son muy organizadas con un alto nivel de preparación en la forma de enseñar al alumno casi algo parecida al estilo europeo
Algo que llamo mucho mi atención fueron las clases de investigación, es muy bueno que se les enseñe a los alumnos desde muy temprana edad ya que en Bélgica esta forma de enseñanza se aplica en la Universidad
Es bueno saber que los profesores no se les está permitido gritar a los alumnos especialmente cuando los alumnos comenten errores en las horas de estudio y también no se les permite a los alumnos tener juegos violentos
Las clases son buenas porque no hay muchos alumnos en la clase con esto quiero decir que los alumnos se concentran más y toman más atención al profesor y es bueno que el 1er grado tenga 2 profesores

No a gustado:

Las clases de lectura son en voz alta, normalmente 1 alumno tiene que leer en frente de la clase por casi 5 minutos, el resto escucha pero algunos alumnos se quedaban dormidos, pienso que no es bueno que solo 1 estudiante este hacienda casi todo y que el resto no haga nada, una mejor forma seria que todos los alumnos tengan el mismo texto y así poder leer en grupo, ya con esa forma un estudiante lee el texto y los demás estudiantes lo siguen con la mirada enfocada en sus propios textos, pero si no hay la posibilidad de dar a todos los alumnos el mismo texto pienso que 1 alumno puede leer el texto y otro escribir las preguntas del texto, luego al final del texto preguntarse el uno y el otro sobre lo leído
El Sistema de contrato de rotar a los alumnos en diferentes zonas parece bien, pero lo que no es muy eficaz, es que los grupos que se forman en este sistema parecieran que fueran una clase para niños menores de 5 años, lo mejor sería preparar tareas para cada grupo
Los profesores deberían tener ya organizado su clase en foto copias y no perder el tiempo en escribir en la pizarra con este sistema los alumnos no tendrían que copiar todo lo que la profesora escribe y se perdería menos tiempo
Los profesores deberían enfocarse más en los alumnos especialmente cuando estos están haciendo sus ejercicios o tareas por su cuenta en clase, apoyando al alumno en cada duda o pregunta que ellos tienen.
Debería haber una diferenciación de alumnos, los que ya saben más del tema y los que no lo aprenden muy rápido