De eerste schooldag:

Na een zomervakantie van twee maanden begint vandaag de school terug. Alle kinderen in het project zijn denk ik even enthousiast als ik. Ook ik zal lesgeven in de voormiddagen in la escuela ‘Santa Bernardita’ en in de namiddag blijven werken in Añañau. Een nieuw avontuur kan beginnen!

Deze week begon mijn stage op de privé-school la escuela ‘Santa Bernardita’. Het is een redelijk grote school want zowel de kleuterklassen, het lager onderwijs als het secundair onderwijs vind je er terug. De school is gemengd, dat wil zeggen dat zowel jongens als meisjes naar de school mogen gaan. Veel privé-scholen in Peru zijn dat niet. Veel ouders zijn bang dat hun kind zwanger zou worden. Daarom sturen ze hen meestal naar scholen die niet gemengd zijn.
Samen met Ellen en Sadhit (projectwerkers in Añañau) maakte ik kennis met de directrice van de school en met haar man. Het zijn twee schatten van mensen. Ik werd heel warm verwelkomd in een gezellige blauwe school. Het viel me op dat de school heel katholiek is. Op de speelplaats vind je zeker vijf Mariabeelden terug. Na kennis gemaakt te hebben met hen bracht de directrice mij naar de klas van juf Isabell. Samen met haar zal ik lesgeven in het 1e leerjaar. Mijn eerste indruk: Zoveel kinderen in een kleine klas! In de klas zaten 36 kinderen. 18 jongens en 18 meisjes. Ik stelde me aan hun voor en daarna begon de taalles. Wat een groot verschil! Het was de eerste schooldag en al meteen moesten de kinderen een tekst lezen. Dat ging natuurlijk niet want dat kunnen ze helemaal nog niet op hun 1e schooldag in het 1e leerjaar. De juf las alles voor en de leerlingen kopieerden wat de juf zei. Daarna moesten ze een oefening maken die over de tekst ging. Ik schat dat 1/5 van de klas de oefening daadwerkelijk heeft ingevuld al dan niet juist of fout. De rest van de klas speelde, de juf zag alles maar zei er niets over. Ik ondersteunde enkele kinderen ondertussen. Na de oefening gaf de juf smiley’s. Een blije smiley als de taak goed was gemaakt en een droevige smiley als dat niet zo was. Een verdere verbetering kwam er niet. De leerlingen die hun oefening niet goed maakten (wat dus meer als de helft van de klas was) hadden het maar fout, ze kregen geen verdere instructie of verbetering en moesten de oefening thuis opnieuw maken samen met hun ouders.

Na de taalles was het al tijd om te eten. Op de speelplaats is er de mogelijkheid om een warme maaltijd te kopen voor max. 1 euro. Dat is niet veel. Ook is er een kiosk waar er snoep, koekjes, frisdrank en hamburgers te koop zijn. Dat is natuurlijk al minder gezond. Het eten is erg goedkoop waardoor de kinderen ook meer snoepen. Omdat juf Isabell vandaag jarig was werd er cake en inka kola getrakteerd in de lerarenkamer. Ook de lerarenkamer ziet er heel anders uit als in België. Deze wordt enkel gebruikt tijdens vergaderingen, verjaardagen of overlegmomenten. De leerkrachten eten normaal ook op de speelplaats.

Na het eten was het tijd om te rekenen. De juf schreef enkele oefeningen in hun werkboek en een uur lang moesten de leerlingen deze oefeningen kopiëren. Toch wel een beetje saai denk ik voor de leerlingen. Na de rekenles vertrok ik naar het project.

 

Mijn verdere ervaring:

De volgende dagen verliepen een beetje hetzelfde als de eerste dag. De lessen zijn steeds hetzelfde opgebouwd. De leerlingen moeten enkel herhalen of kopiëren wat de juf zegt. Er wordt geen introductie gegeven, de instructie is te kort of onduidelijk, er is geen begeleidende inoefening en tijdens de zelfstandige verwerking worden de kinderen niet begeleid en van differentiatie is er zeker geen sprake. Een reflectie achteraf is er ook niet. Wanneer de oefening niet goed is gemaakt moeten ze deze als huiswerk opnieuw maken. Wordt deze dan terug slecht gemaakt wordt deze alsnog niet verbeterd.

De lessen L.O., Engels en Quechua (lokale taal) worden gegeven door een vakleerkracht. De lessen L.O. zijn niet intensief opgebouwd en hebben geen structuur. De leerlingen hebben in een uur tijd eigenlijk niets gedaan en tijdens de les Engels hebben ze op een uur tijd ‘Good morning teacher’ geleerd en een tekening gekleurd. Zo jammer van alle verloren tijd! De les Quechua vond ik wel interessant om te zien, maar ook in deze les was het hoofdoel enkel herhalen wat de leerkracht zei zonder dat er een opdracht aan gekoppeld werd.

Daarbuiten is er geen structuur in de klas. 36 leerlingen in een 1^e leerjaar in een redelijk kleine klas hebben volgens mij zeker veel meer structuur nodig. Ik krijg enorm veel de vraag of het tijd is om te eten, wanneer ze naar toilet mogen… Een zichtbaar uurrooster zou handig zijn in de klas. Ook een beloningssysteem zou goed van pas komen. Er gebeuren toch wel verschillende dingen die echt niet zouden mogen gebeuren. Je kan het gedrag soms vergelijken met een type 3-klas in België. Zo zag ik het net gebeuren dat een jongen de volledige staart van een meisje afknipte. Een andere leerling was niet blij omdat hij van de juf niet naar toilet mocht gaan en besloot om pipi te doen in de vuilbak. Een gemakkelijke klas is het niet, maar ik ben ervan overtuigd dat er door meer structuur het beter zal verlopen. Ook de klasopstelling kan eventueel herbekeken worden omdat het nu moeilijk is om alle kinderen goed te kunnen helpen. Als de kinderen in een andere opstelling zouden zitten zou het gemakkelijker zijn om ze te kunnen helpen.
Het Spaans verloopt al redelijk goed, ik versta heel veel, maar het gaat nog redelijk traag om iets uit te leggen aan de juf. De juf heeft het erg druk met 36 leerlingen en daarbij is er nog een andere Peruaanse stagiaire (16 jaar). Ik heb daarom alle ideeën uitgetekend: een uurrooster, verschillende klasopstellingen, verschillende beloningssytemen…
Ik observeerde veel en ondertussen dacht ik na hoe ik mijn kennis zou kunnen toepassen aan de hand van hun noden. Ik dacht na over hoe en wanneer ik het best met de leerkracht kon praten en enkele voorstellen kon doen om uit te werken. Na een anderhalve week had ik het gevoel dat ik echt wel veel te weinig mocht doen. Het enige wat ik had kunnen doen was agenda’s beplakken, kaartjes knippen, verbeteren, soms enkele leerlingen helpen en observeren. Alles wat ik gedaan heb was voor de juf natuurlijk wel een hulp, maar met nog maar enkele weken stage in het vooruitzicht was het wel nodig dat ik stilaan zou kunnen beginnen om mijn leerkansen optimaal te benutten. Ik begrijp natuurlijk ook dat ik de klas, de cultuur, de juf, de school eerst moet leren kennen. Na bijna twee weken observatie was ik naar mijn gevoel er echt wel al klaar voor om een les te geven/uit te werken of aan co-teaching te doen of om eventueel klasmanagement technieken uit te werken…

Ik heb alle ideeën stapje voor stapje uitgelegd, natuurlijk niet allemaal tegelijk want ik wou de juf zeker niet overvallen. Daarbij heb ik voorgesteld om een les op te bouwen of om dit eventueel met haar te doen, maar ze had nooit tijd om met mij te praten en zei steeds dat ze het later nog eens zou bekijken. Nadat ik verschillende voorstellen had gedaan en deze op verschillende manieren had proberen te communiceren naar de juf toe besloot ik om nog eens advies te vragen aan Ellen. Na een goed gesprek werd er besloten dat het beter was dat ik van school zou veranderen.

Heb ik nu bijna twee weken weggegooid? Natuurlijk niet! Ik heb er het beste van gemaakt. Ik ben hoe dan ook een hulp geweest voor de juf. Ik heb een kijkje kunnen nemen in een privéschool en heb meer geleerd over het onderwijssysteem in Peru. Zo werken ze hier niet met werkboeken (in sommige scholen wel) er zijn geen handleidingen of een schoolwerkplan, leerplan… Er worden doelen geselecteerd, maar deze zijn zeker niet SMART. Ze zijn veel te vaag en kunnen te breed geïnterpreteerd worden.
Ook dragen de leerlingen een uniform. Er zijn 2 soorten uniformen: een gekleed uniform en een sportief uniform. Wanneer ze L.O. hebben die dag moeten ze het sportieve uniform dragen. Ze kleden zich niet om tijdens de L.O. les ze dragen dit uniform de hele dag door.

Naar school gaan is duur! In het begin van het jaar wordt er aan de leerlingen een hele lijst gegeven wat er allemaal gekocht moet worden. Zo moeten er schriften aangekocht worden, schrijfgerief, maar ook een aantal flessen handzeep, knutselmateriaal (voor de leerkracht), tandenborstel, tandpasta, wc-papier, natte doekjes… Als je alles bij elkaar optelt ben je zeker 100 tot 150 euro kwijt. In de peruviaanse context is dit heel veel geld.
In de scholen wordt er wel meer aandacht geschonken aan handen wassen en tanden poetsen. In België wordt dit minder gedaan. Alle leerlingen van kleuter – secundaire wassen hun handen zeker 5 keer per dag en poetsen de tanden 1 à 2 keer per dag op school. Ik denk dat, dat zeker nodig is in Peru omdat er thuis meestal weinig of geen aandacht besteed wordt aan hygiëne.
Tijdens deze week was er een verjaardag van een leerling en dat wordt ook wel iets uitbundiger gevierd dan in België.

 

Ook heb ik gezien hoe belangrijk klasmanagement en een goede voorbereiding is en hoe erg het is voor een kind wanneer er niet gedifferentieerd wordt.
Daarbij werd er iedere morgen een soort toespraak gedaan door de directeur of er werd iets voorgesteld door de leerlingen. Dat deden ze om nieuwe regels uit te leggen, God te eren… Dit vind ik erg positief en dat doen scholen in België te weinig. Het is goed om zo een beter schoolgevoel te creëren. Je merkt dat zowel de leerlingen, leerkrachten en directeur trots zijn op hun school en hun land. In juni zal er ook een grote optocht zijn van alle scholen in Cusco. Alle politie-brigadiers zullen marcheren door de straten. Elke school heeft politie-brigadiers, dat zijn de meest voorbeeldige leerlingen van die school. Zij dragen de vlag van Peru, de school…
Ook elke klas heeft 1 politie-brigadier, dat is de voorbeeldigste leerling van de klas. Zij marcheren ook mee. Alle politie-brigadiers krijgen een lintje in een bepaalde kleur rond hun arm opgespeld.

 

Ook heb ik een kijkje genomen in de kleuterklas. Ik stond in het 1^e leerjaar in het begin van het schooljaar en aangezien er geen leerplan is wou ik graag weten wat het niveau van de kinderen was. Ik heb enkele uren in de laatste kleuterklas geobserveerd en heb een gesprekje gehad met de juf. In de kleuterklassen gaat het er minder speels aan toe. Ook kleuters werken enkele lesuren achter een bank aan initiërende taal- en rekenoefeningen. Toch is het startersniveau van het eerste leerjaar veel lager dan het niveau in België. Ook in het 1^e  leerjaar krijgen de leerlingen vooral initiërende taal- en rekenoefeningen.

Ik kan concluderen dat hoewel het nu misschien niet loopt zoals ik verwacht, ik er toch veel uit geleerd heb. Ik zal met nieuwe moed beginnen in een nieuwe klas en me hier ook volledig voor inzetten.