De laatste maand:

Ook voor de leerlingen in het project was de school nu eindelijk begonnen. De kinderen gaan graag naar school. Ze vertelden mij dat naar school gaan heel leuk is want anders zitten ze thuis heel de dag alleen. Wie naar school gaat heeft natuurlijk ook huiswerk en wat ben ik daarvan geschrokken! Zowel de kleintjes als de grote hebben enorm veel huiswerk. Ze moeten meestal een tekst of oefeningen uit hun boek kopiëren. Alles moet identiek zijn, ook de afbeeldingen en kaders moeten gekopieerd worden. Vervolgens wordt er niets met de tekst of oefeningen gedaan. Sommige kinderen zijn zeker 2 à 3 uur bezig met het kopiëren. Ik kon de kinderen helpen door de tekst voor te lezen waardoor het voor hen sneller kon gekopieerd worden. Ook heb ik zelf regelmatig een aantal pagina’s gekopieerd omdat de opdracht voor een kind nooit haalbaar zou zijn geweest. Ik vond het zeker heel erg jammer om dat te zien. Natuurlijk zijn er ook nog kinderen met andere taken. Het huiswerk is meestal hetzelfde opgebouwd. Voor godsdienst moeten ze vaak een tekening bij een tekst inkleuren en daarna de tekst kopiëren. Ook krijgen ze vaak een opdracht van het vak personal social. De opdracht is meestal om 10 waarden en normen op te schrijven in de klas, in de school, thuis… en er een tekening bij maken. Van het vak arte krijgen ze een tekening mee naar huis die dan heel precies moet worden overgetekend, kopiëren dus… En dan heb je nog wiskunde. Bij wiskunde wordt er vaak verwacht dat de oefeningen uit de handleiding van de leerkracht worden gekopieerd met alle tabellen, grafieken, afbeeldingen… erbij. Daar zijn ze heel erg lang aan bezig. Daarbuiten wordt er af en toe wel eens gevraagd om echt oefeningen op te lossen. Het is me opgevallen dat hoewel ze in de klas identieke oefeningen hebben gemaakt de leerstof nog niet verwerkt is. Ze weten niet goed wat ze moeten doen omdat ze in de klas het meestal maar gewoon kopiëren zonder erbij na te denken en er ook meestal geen zelfstandige verwerking is. Er wordt verwacht dat leerlingen deze thuis samen met hun ouders maken. Het probleem hierbij is dat ouders vaak ook niet weten hoe ze de oefeningen moeten oplossen. Daarbij is het niet vanzelfsprekend dat de ouders van de kinderen naar school zijn gegaan. Ook spreken ze vaak Quechua en geen Spaans waardoor het onmogelijk wordt voor hen om hun kinderen te helpen met hun huiswerk.

Binnenpret:

buitenpret:

De huisbezoeken:

Deze maand stonden ook de huisbezoeken op de planning. We bezochten 3 huizen en hoewel ik al ongeveer wist hoe het eruit ging zien ben ik er nog steeds van verschrokken. Het heeft me enorm hard geraakt. Zowel de kinderen van het project als de kinderen waaraan ik les geef leven in extreme armoeden of moeilijke gezinssituaties.

Het eerste huis dat we bezochten was dat van Luz. Luz komt nog niet zo lang naar het project. Haar mama is wel echt gemotiveerd om Luz elke dag naar het project te laten gaan. Zoals bijna alle huizen hier, bestaat het huis van Luz uit één kamer. Hierin staan 2 bedden, waar ze in totaal met 5 personen in slapen. De badkamer deelt het gezin van Luz met de 3 andere gezinnen die rond hen wonen. Het was super confronterend voor ons allemaal om dit huis te zien en te weten dat de mensen hier ongeveer 200 soles (50 euro) huur per maand voor betalen…

Het tweede gezin dat we bezoeken is het gezin van Flor en Rosa. Hun huis is volledig gemaakt van klei, grond en mest en ook de grond is gewone aarde. Over de muur hangen plastieke doeken en het dak bestaat uit golfplaten. Wel hebben ze een tv, waar Flor en Rosa naar kijken, maar echt kwaliteit heeft het scherm niet.

Na deze twee huizen, die in het centrum van San Jeronimo lagen, trekken we de berg tegenover het stadje op. Hier wonen ook veel kinderen van het project. We gaan eerst langs bij de mama van Edu en Dana. Deze buurt heeft nog maar enkele maanden stromend water. De volgende stap is het aanleggen van een weg! Hoewel ze ook bij Edu en Dana niet veel hebben, biedt de mama ons toch een stuk choclo met kaas aan.

Als laatste kloppen we aan bij Estefani en Lydia. Zij hebben wel meerder kamers in hun huis, maar hebben het daarom zeker niet beter dan de rest van de families. De papa is een erg sympathieke man. Hij toont ons de cavia’s in de slaapkamer (deze worden op speciale gelegenheden opgegeten. Hij laat ons ook de keuken zien. In tegenstelling tot de andere gezinnen wordt er hier niet met gas gekookt, maar nog met hout. De meisjes waren in ieder geval heel enthousiast om hun huis te kunnen laten zien aan ons.

De huisbezoeken waren een ervaring waarbij de realiteit heel duidelijk werd. Alle gezinnen van de kinderen uit het project en de school hebben het zwaar en leven op een manier die wij ons niet kunnen voorstellen. Met heel het gezin slapen in 1 of 2 bedden, koken op een houtvuur en een ‘badkamer’ delen met alle buren: het zien hiervan drukt ons wel met onze neus op de feiten.
Ze maken allemaal het beste van hun situatie, en vaak had ik de indruk dat ze zich wel konden redden thuis. Alle gezinnen waren blij met ons bezoek en de kinderen die thuis waren, waren enorm enthousiast om hun huis aan ons te tonen. De huisbezoeken waren echt een ervaring die ik nooit meer ga vergeten!

De vrijdagactiviteiten:

Oudervergadering:

Op vrijdag is het per uitzondering geen project voor de kinderen. Het is maandelijkse oudervergadering. Alle ouders worden uitgenodigd om samen te zitten en kennis te maken met de tía’s, met de nieuwe ouders en om belangrijke zaken van de volgende maand te bespreken. We beginnen met ons allemaal voor te stellen. Alle tía’s vertellen over hun studies, over onze taken in het project en over hoe lang we blijven. De mama’s (en enkele papa’s die er zijn) vertellen hoe ze heten en wie hun kinderen zijn. Het valt op dat veel mama’s enorm verlegen zijn. Veel van hen spreken ook enkel Quechua en zijn het niet gewend om met vreemden te spreken. Toch zijn er ook veel die hun dankbaarheid uiten en benadrukken hoeveel geluk hun kinderen hebben dat ze in een project terecht zijn gekomen met tía’s die hen zo veel kunnen leren en begeleiden.

Na het voorstellen bespreken Ellen, Sadith en Mirian met de ouders het medisch onderzoek dat de komende weken ergens zal plaats vinden. Ze bespreken de samenstelling van de ouderraad. Ze kiezen een president en een secretaris. Daarna leggen ze de lessen vast voor de ouders. Binnenkort kunnen de ouders elke dinsdag en woensdag naar het project komen om lessen Spaans te volgen om te leren lezen en schrijven. Veel ouders zijn analfabeet en spreken enkel Quechua. Deze lessen gaan hen dan ook veel helpen, zowel in hun eigen leven als bij het ondersteunen van hun kinderen. Na de vergadering vullen nieuwe gezinnen nog enkele documenten in. Ook mama’s kwamen nog enkele dingen over hun kinderen vragen aan mij.

Ook deze maand zijn er weer vrijdagactiviteiten. Voor elke vrijdag maakte ik alle activiteiten zowel voor de kleinere kinderen als voor de grote.

Bloempotjes:

Deze vrijdag maakten we bloempotjes bij zowel de kleinere als de grote kinderen. Ter introductie van de activiteit bekeken we een filmpje van mr. Bean die graag een wedstrijd wou winnen met tuinieren. Na het filmpje leerden we bij de grote over fotosynthese, dekinderen kunnen verklaren dat een plant: water, licht en warmte nodig heeft om te kunnen groeien.  (de komende weken zullen ze dit ook testen aan de hand van proefjes).De kleintjes leerden hoe we zorg moeten dragen voor de natuur.

Daarna maakten iedereen een bloempot. De kleinere kinderen verdeelden ik in 3 verschillende groepen. De kleuters scheurden stukjes papier en beplakten de helft van de onderkant van een plastieken fles. De iets oudere kleuters deden hetzelfde maar kregen de opdracht om met deze gescheurde stukjes papier een patroon aan te brengen. De oudste groep van de kleintjes (het 1^een 2^eleerjaar) kregen de opdracht om met hun gescheurde stukjes papier een dier te ontwerpen.

Ook bij de grote verdeelde ik de groep in twee. De jongste kregen de keus om een hangbloempot (bovenkant plastieke fles) of een staanbloempot (onderkant plastieke fles) te maken. Ook zij werkten met stukjes papier, maar voor de inkleding mochten ze hun eigen fantasie laten werken. De oudere groep (lln van het secundair) mocht van zijn/haar plastieke fles zelf iets ontwerpen. Er werden vliegtuigen, rakketten… gemaakt.

Na de instructie aan de hand van een powerpoint konden de leerlingen beginnen. Nadien vulden de leerlingen hun bloempot me zand . Ze kregen de keus uit 4 verschillende soorten zaadjes. We bekeken deze en hebben ze besproken. Na het planten werd de bloempotjes op een plaats bewaard waar er veel licht is (in de veranda). Elke dag zijn ze zelf verantwoordelijk om hun plantje water te geven. We plaatsten ook een bloempot die we geen water geven, eentje in het donker en eentje in de frigo. Na enkele dagen bekeken we deze en zagen we het effect wat er gebeurd als we niet correct voor een plant zorgen.

Semana Santa:

Deze week is er geen activiteit gepland. Het is Semana Santa en er zal geen project zijn op vrijdag. In de map ‘historias típicas’ kan je wel meer lezen over deze week.

Drama/beweging en ontwerpen:

De kleintjes kregen deze week een drama/bewegingles van Nina en mij. Samen met haar heb ik al eerder aan co-teaching gedaan en de afgelopen weken hebben we sterk samengewerkt in een team. Deze week werkten we rond het boekje ‘La princesa Matilda’ van Eva Montanari. Prinses Mathilda is een heel mooie prinses, heeft 3 heel erg snelle paarden, kan soms een heks zijn en af en toe veranderd ze in een vlinder en maakt ze tripjes in de Jungle. Princes Mathilda blijkt op het einde van het verhaal een jong klein meisje te zijn. Elke avond vertelt haar mama al deze prachtige verhalen zodat het jonge meisje de leukste dromen zou krijgen.

Als voorbereiding op de activiteit deden we enkele voorbereidende activiteiten om op te warmen. Deze les is voor de kinderen nieuw, ze hebben nog nooit eerder een drama/bewegingles gekregen. De les is goed voor hen om te leren hoe ze gevoelens kunnen uiten en leren om creatief en bewegelijk te zijn. Als voorbereidende activiteiten deden we de woesh, het tableau waarbij er drie leerlingen iets uitbeelden en de derde leerling één persoon mag kiezen om mee te nemen, de andere persoon blijft staan, vervolgens komen er weer twee personen bij. Daarna deden we hetzelfde, maar nu bleef iedereen staan en maakten we een levend schilderij.
Vervolgens begonnen we met het verhaal. Aan de hand van muziek en specifieke opdrachten hebben de kinderen het boek uitgebeeld. Bij de eerste activiteit kropen ze in de huid van een hele mooie prins of prinses. Vervolgens galoppeerden ze het ene moment heel erg snel of traag, het andere moment klommen ze zoals aapjes in de jungle ze werden heksen, vlinders… Op het einde vielen ze net zoals prinses Mathilda in slaap na alle avontuurlijke dingen die ze hadden meegemaakt.
Na de activiteit maakten Nina en ik een evaluatie van de leerlingen. We beschreven voor elk kind apart hoe de kinderen hadden meegewerkt. Voor welke kinderen is het nog moeilijk om hen te uiten? Voor welke kinderen lukt dit goed? Hoe zit het met hun emoties? Het zelfvertrouwen? Het groepsgevoel?… Volgende vrijwilligers/stagairs kunnen hiermee verder werken.
Ook besproken we met de kinderen wat ze ervan vonden en reflecteerden we over onze opbouw van de activiteit. De kinderen vonden het een zeer leuke activiteit en dat zag je er ook aan. Tijdens de pauze waren ze het verhaal opnieuw aan het uitbeelden. De voorbereidende oefeningen waren heel onwennig voor de kinderen. Het verhaal was heel interessant voor hen. Uiteindelijk konden we concluderen dat de les die we gegeven hadden kon opgesplitst worden in twee activiteiten. De voorbereidende oefeningen konden al een activiteit op zich zijn waarna er vervolgens de activiteit met het boek aan verbonden kon worden. Al bij al was het resultaat super leuk om te zien en zowel de kinderen als wij hebben er enorm van genoten.

De grote kinderen kregen deze week een heel specifieke opdracht van mij. Ze kregen van mij de vraag hoe hun droomspeelplaats eruit zou zien? In een groep gingen ze eerst aan de slag met het maken van een brainstorm. Ze wisselden ideeën uit, dachten erover na met wat ze graag speelden en daarna werkten ze elk apart een tekening uit. Daarna werden alle tekeningen bekeken door de hele klas. Er werd besproken wat ze leuk vonden van elkaar en wat ze minder leuk zouden vinden.
Ze tekenden dit niet zomaar. Met hun tekeningen en mening ging ik aan de slag. De volgende dagen zal ik beginnen aan hun speelplaats van hun dromen. De hele speelplaats zal ik niet kunnen afmaken, maar het nodige budget en een plan zal er zeker zijn.

 Dromenvangers en nog meer drama:

Deze week werkte ik aan de hand van het boek ‘La prinsesa de las nubes’ van Khoe Le een activiteit uit voor de kleintjes. Het verhaal gaat over een prinses die in de wolken leeft. Zij heeft een grote droom, namelijk de aarde ontdekken. Haar dromen slaat ze op en elke keer denkt ze eraan terug.

Na het verhaal op een interactieve manier te hebben voorgelezen gaan de kinderen aan de slag om een dromenvanger te maken. Ze kunnen kiezen uit verschillende soorten wol en allerlei verschillende materialen. Voor de kleinere kinderen (kleuters) is de vorm al gemaakt. Zij zullen enkel hun fijne motoriek oefenen door het touw rond de dromenvanger te draaien.

Voor de grotere kinderen is het tijd voor hun eerste dramales. Nina en ik begeleiden deze terug. Na de instructie gegeven te hebben bij de kleintjes begint de les bij de grote. We hebben er deze keer voor gekozen om enkel  dramaoefeningen te doen want net zoals voor de kleintjes is dit ook voor de grote nieuw. We bouwden de activiteiten op van makkelijk naar moeilijker. We begonnen met de klap. De kinderen zitten in een kring en klappen allemaal in hetzelfde ritme. Daarna zegt 1 persoon 2 namen, eerst je eigen naam, daarna de naam van iemand anders in de groep. Dan is deze persoon aan de beurt. Het lijkt een makkelijke oefening, maar dat was het niet. Het klappen in een ritme is ook geen activiteit die kinderen kennen en was zeker goed om hun ritmische vaardigheden te oefenen.
Bij de volgende oefening werkten we rond vertrouwen. ‘Me cuelgo en un arbol de platano’ (I’m hanging in a banana tree).
Daarna deden we ‘de schreeuw’ en ‘de woesh’, bij deze spelen was het doel om hun stem los te maken en om te leren welke en hoe sterk emoties geuit kunnen worden.
De volgende opdrachten hadden als doel hun fantasie op gang te brengen en dingen uit te beelden. Eerst gaven we een cadeau door aan elkaar, we vertelden wat het is en proberen dit zo goed mogelijk uit te beelden, daarna gebruikten we ons hele lichaam en maakten we verschillende tableau’s en een levend schilderij.
Na het uitbeelden werkten we per twee en deden we aan spiegelen op muziek. Na het spiegelen werd één persoon een artiest en die artiest maakte van de andere persoon een levend standbeeld. Wanneer de muziek stopte bekeken de artiesten alle standbeelden. Daarna wisselden de groepen.
Om af te sluiten deden we een groepsopdracht. Deze heeft als doel de samenwerking in een groep te stimuleren. De leerlingen zaten in een groep in een kring. Vervolgens gingen ze liggen op de schoot van de persoon achter hen. Daarna haalden Nina en ik alle stoelen stap voor stap weg. Uiteindelijk balanceerden iedereen op elkaar.
Na de les besproken we met de kinderen hoe ze de activiteit vonden en hun antwoorden waren zeer positief. Je merkte een groot verschil bij de kleinere kinderen en de grote. Ook van hen maakten we een reflectie van elk kind met positieve aspecten en werkpunten. Zo is het gemakkelijk voor andere vrijwilligers/stagairs om hiermee verder te werken.

Speeltuin:

De laatste vrijdagactiviteit! De tijd is voorbij  gevlogen. Om het leuk af te sluiten trakteerden Franne en ik de kinderen op een dagje uit. Met zijn allen gingen we naar een lokale speeltuin en dat was voor hen enorm leuk! Hieronder kan je ook genieten van de leuke sfeerbeelden.

In het volgende filmpje zie je korte voorstelling wat het project met de activiteiten van deze maand.

 Projecten:

Buiten de huiswerkbegeleiding en de vrijdagactiviteiten heb ik ook enkele projecten uitgewerkt.

De praatboom (la ronda):

Voor ik naar Peru vertrok had ik een stage gedaan in de Freinetschool De Toverfluit in Hasselt. De werking van deze school en het freinet heeft me enorm geïnspireerd. Elke dag worden er praatronden gehouden. In deze praatrondes worden er verschillende thema’s aangehaald zoals actualiteit, talenten, een presentatie van een boek… Je merkte aan de leerlingen dat de sfeer in de klasgroep zeer sterk was. Ze kennen elkaar heel goed, drukken zich duidelijk uit en durven uit zichzelf hun mening uiten en hiervoor opkomen. Dat is iets wat in Peru niet wordt aangeleerd in de scholen. In veel scholen bepaalt de leerkracht alles en zijn de lessen zeker niet leerlinggestuurd. De kinderen zijn verlegen, durven niet snel hun gevoel te uiten en communicatievaardigheden hebben ze vaak niet. Daarom is het goed dat er ook hier ruimte gemaakt kan worden om al deze vaardigheden aan te leren. Daarom, na overleg met Ellen en Sadhit, richtte ik een hoek in zowel voor de grote als voor de kleine om aan deze vaardigheden te werken. Ik schilderde een boom tegen de muur. Een boom groeit net zoals de kinderen dat doen. Ik wou de kinderen zoveel mogelijk bij het proces betrekken, daarom mocht elk kind zijn hand in de boom plaatsen (de blaadjes) met daarin hun foto. In de stam van de boom hangen kaartjes we bespreken het weer en de dag. De kleintjes doen dit in het Spaans, de grote doen dit in het Engels. Elke dag zal er een praatronde plaatsvinden. Het is voor hen een heel nieuw concept daarom vind ik het belangrijk om het rustig op te bouwen. We beginnen eerst met iets dat heel erg simpel lijkt, maar je mag het niet onderschatten.
In elke boom hangt een mandje. In dat mandje zitten gezichtjes met daarop een emotie. Het mandje gaat de cirkel rond. Elk kind kiest een emotie en vertelt hoe hij/zij zich voelt en waarom. De grote kinderen doen dit in het Engels, maar verklaren hun uitleg in het Spaans. De kleintjes doen dit gewoon in het Spaans.
Ik begeleide alle praatrondes. Ik hielp andere vrijwilligers/stagiairs en het vaste team op weg om de praatrondes zelf te leiden. Voorlopig worden deze geleid door een teamlid. In de toekomst zullen de kinderen dit zelf doen en wordt de begeleider ook een participant van de praatronde en grijpt enkel in waar nodig.
Later zal er ook bij de grote een blad komen te hangen. Op dat blad staan verschillende onderwerpen: actualiteit, talenten, boek, ik vind het leuk dat…, ik vind het niet leuk dat… en ik heb een idee. Achter elk onderwerp kan een kind zijn naam schrijven. Het is dan de bedoeling dat er in de praatronde tijd wordt gemaakt om een kind aan het woord te laten. Wanneer het kind gekozen heeft voor actualiteit zal hij/zij iets vertellen wat er recent gebeurd is. Dat is voor hen heel erg goed want vele weten hier heel weinig van omdat ze geen internet ter beschikking hebben en alles enkel via een krant kunnen lezen. Bij talenten zullen ze iets voorstellen aan de groep wat ze goed kunnen. Vaak lezen de kinderen ook boeken in het project het is alleen jammer dat hier daarna niets mee wordt gedaan. In de praatronde krijgen ze de kans om hun boek voor te stellen dat ze gelezen hebben. Bij ‘Ik vind (niet) leuk dat…’ vertellen ze iets wat ze leuk of niet leuk vinden. Hierbij leren ze hun mening uiten, conflicten eventueel zelf oplossen… Bij ‘Ik heb een idee’ krijgen ze de kans om iets voor te stellen. Zo zei in een kind in de praatronde dat hij graag mandala’s tekent en hij het leuk zou vinden om een vrijdagactiviteit rond mandala’s te doen, we besproken dit met de groep en ook zij vonden dat een leuk idee. De tía’s kunnen met dit idee aan de slag.
Ik heb hen de uitleg al gegeven en hebben dit systeem een week geprobeerd. Het heeft succes, de kinderen vinden het leuk, maar ik heb gemerkt dat alles wat te snel ging dus hier zal het vaste team stapsgewijs mee verder werken. We hebben besloten om eerst verder te werken met de emoties en het luisteren naar elkaar. Ze zijn gewoon om altijd te luisteren naar de leerkracht en daarvoor respect te hebben, maar naar elkaar zijn ze dat zeker niet. Daarbuiten hebben sommige kinderen het ook moeilijk om hun emoties te uiten of ze doen dit op een verkeerde manier. Naar later toe is het belangrijk dat ze dat zeker goed leren.
Bij de kleintjes merkte ik dat ze veel sneller iets zullen vertellen en voorlopig gaat alles vlot in de praatrondes bij hun. Het is heel leerrijk voor zowel het kind als voor de tía’s. Zo vertelde een kind dat hij droevig was omdat zijn papa hem en zijn mama had geslagen. Ook vertelde een ander kind dat hij boos was omdat hij ruzie had gemaakt op school met een ander kindje (ook in het project). Zonder de praatrondes zijn de tía’s hier niet van op de hoogte. Nu kunnen ze de problemen begeleiden en/of oplossen en wordt er een veilig klasklimaat gecreeerd.
Voorlopig concludeerden we in het team dat we de praatrondes bij de kleintjes behouden zoals ze nu zijn. Bij de grote gaan we de praatronde vanaf nu twee keer per dag doen in twee verschillende groepen. Het lager en het secundair wordt gesplitst en er zal gewerkt worden rond het luisteren naar elkaar. Op afstand zal ik blijven vergaderen met tía Nina via Skype, zij werkt nu vast in het project en samen bekijken we de vooruitgang en bouwen we de rest op.

Spel kleintjes:

Voor mijn bachelorproef werkte ik twee spelen uit om de concentratie en motivatie bij leerlingen tussen de 6 en 12 jaar te verhogen door spelend en bewegend te leren.

Bij de kleintjes werkte ik een zitkaart uit waarop staat hoe je een correcte zithouding aanneemt, de regels van het spel. Deze wordt op hun stoel geplaats. Ook achteraan hun stoel hebben ze een kaart met daarop het symbool van een rups en een symbool van de zitkaart. Alle dagen zal er worden nagegaan of de rups en de zitkaart worden gebruikt. Op het einde van de week valt er een premie te verdienen (extra geld voor hun beloningssysteem).
Het rupsensysteem is een kaartje met daarop een rups. De rupsen kunnen verschillende lengtes hebben.  Aan de hand van hun taken bepalen de kinderen welke rups voor hen van toepassing is. Hebben ze één taak nemen ze de rups met 1 bol, hebben ze 2 taken de rups met 2 bollen… Met een wasknijper beginnen ze achteraan de rups. Wanneer ze een taak hebben gemaakt mogen ze deze aan de tía’s tonen en de wasknijper opschuiven. Wanneer de wasknijper op het gezichtje staat zijn ze klaar en mogen ze een andere opdracht doen.
Het doel: De leerlingen sneller laten werken en ervoor zorgen dat ze niet na elke opgave opstaan om nog eens aan tía Miriam uitleg te vragen. Hun zelfstandigheid wordt vergroot. Daarbij zijn ze minder bezig met wat de kinderen rondom hen doen omdat ze meer gefocust zijn op hun eigen rupsje. Ze zien het als een spel.

Het tweede deel van het spel is de zitkaart. Er werd veel te veel rondgelopen en de zithouding van de meeste kinderen is niet goed. Er wordt hierdoor extra aandacht aan geschonken. Daarbij hebben sommige kinderen vaak heel veel huiswerk en moeten daarom erg lang geconcentreerd blijven werken. Ook is er vaak het probleem dat de groep heel veel energie heeft, wat meestal wel logisch is bij deze leeftijd, maar af en toe is er ook totaal geen energie. De kinderen slapen niet altijd even goed. Ze hebben vaak maar één bed voor de hele familie waardoor hun nachtrust regelmatig verstoord wordt. Het wordt dan heel moeilijk voor hen om zich te concentreren. Om deze problemen aan te pakken maakte ik bewegingstussendoortjes. Eén bewegingstussendoortje wordt er in het begin van hun taken gedaan. De tía’s hebben de keuze uit een energizer of een oefening om hen net rustiger te maken. Het is aan de tía’s om aan te voelen wat er op dat moment nodig is. Om ervoor te zorgen dat de kinderen die veel huiswerk hebben en lang moeten werken niet zo lang te moeten blijven zitten is er nog een stapel met leuke bewegingspelletjes. Het verschil bij deze kaarten is dat de inleidende kaartjes meer oefeningen zijn en deze kaarten echt spelletjes zijn. Wanneer alles gedaan is duiden ze dat aan op de kaart die achteraan op hun stoel plakt. Na enkele observaties merkte ik dat dit ontzettend helpt. Het spel is meer ontwikkeld voor een eerste graad, maar ik heb het speels gemaakt en heb erop gelet dat de opdrachten voor iedereen haalbaar zijn, zo heb ik ook rekening gehouden met de kleuters.

Spel grote:

Voor de grote werkte ik ook een spel uit wat ze kunnen doen tijdens hun huiswerk. We maken het 10 à 15 minuten stil. Voor die tijd kiezen we twee werkpunten waaraan we willen werken bijvoorbeeld ‘Ik werk goed door en laat me niet afleiden door de andere kinderen in mijn groep’ en ‘Ik werk in stilte’. Zo worden er 2 werkpunten geselecteerd. In elke groep liggen kaartjes met daarop een batterij. Deze batterij wordt op elk kaartje minder en minder geladen. De 5 kaartjes liggen in het midden van de tafel. Wanneer een tía merkt dat iemand niet doet wat er van hen op dat moment verwacht wordt, wordt er een kaartje van de tafel gehaald. De batterij is nu minder geladen. De bedoeling is dat de kinderen ervoor zorgen dat de batterij opgeladen blijft. Hun positieve gedrag zal elkaar moeten stimuleren. Wanneer ze niet doen wat er van hun wordt gevraagd mag de leerkracht hier geen negatieve feedback op geven, in plaats daarvan zal de leerkracht iemand anders die wel goed aan het werken is een compliment geven en zonder iets te zeggen het kaartje in het midden van de tafel wegnemen. De tafels waarvan de batterij op het einde van de tijd nog steeds geladen zijn worden beloond en spelen een bewegingstussendoortje. Wanneer alle tafels het goed hebben gedaan mogen ze een vakje aankruisen op de klasspaarkaart. Wanneer er 20 dagen goed is gewerkt, gaat er een lampje aan. Bij een lamp wordt er gezorgd voor een grotere beloning bijvoorbeeld naar de speeltuin gaan, een lekker dessert, een kookles…
Je merkt dat na het spel de kinderen sneller doorwerken. Ze zijn beter geconcentreerd dan voordien en wanneer hun werk sneller af is zijn ze meer gemotiveerd om er aan te beginnen en door te werken.

De speelplaats (el patio)

Het laatste project dat ik heb kunnen doen is de speelplaats. Aan de hand van de tekeningen van de kinderen ben ik aan de slag gegaan en heb ik een speelplaats ontworpen. Dat ontwerp heb ik voorgelegd aan Ellen en Sadhit en zij waren heel enthousiast. De speelplaats is zo ontworpen zodat er op een spelende en bewegende manier geleerd kan worden. Om deze speelplaats te bekostigen is Franne gestart met een fundraising. Deze heeft ondertussen 772 euro opgebracht. Ik ben begonnen aan het schilderwerk. Het thema is jungle. Op de trap schilderde ik een slang met daarin de nummers tot 10. Ook maakte ik een hinkelparkoer in de vorm van een bloem, een twisterbord, een honderdveld (de eenheden, tientallen en honderdtallen in de juiste kleur en alle priemgetallen met een andere achtergrond) een vlindermuur (met het alfabet waaraan een spel gekoppeld is met de bal), voetbalgoals en een volledige muur werd een krijtbord. De kinderen kunnen met alles zelf spelen, maar ook de tía’s kunnen hier allerlei didactische oefeningen aan koppelen. Zo gaf ik bij elk spel een voorbeeld. Bij het honderdveld kunnen ze met twee 10-zijdige dobbelstenen de maaltafels oefenen. Ze gooien met de dobbelsteen lossen de oefening op en springen om ter eerst op het juiste antwoord. Bij de vlindermuur kan je op 3 stippen staan die telkens verder van de muur zijn verwijderd. Met een bal kan je dan een letter gooien of je naam, andere woorden… Het hinkelspel is een optelspel waarbij je een steentje gooit en deze dan daarna moet oprapen. Tot slot is er het twisterspel. Dat is een klassieker, maar hierbij leren de kinderen wat links/rechts is, de kleuren in het Engels. Daarbij kan je een twisterbord ook gemakkelijk gebruiken op andere spelen op te maken.
Zowel voor de kinderen als voor de tía’s is de speelplaats geslaagd. De eerste reacties van de kinderen waren prachtig om te zien. Ze waren heel erg dankbaar en begonnen spontaan te leren/spelen. Zo was er een nieuwe jongen (3) in het project die totaal geen leerlust heeft. Ik zag hem samen met een ander meisje (5) al spelend leren tellen op de slang. Alles was meteen een succes.
De speelplaats is nog niet af. Het plan is er wel en daar zal nu mee worden verdergegaan. Er zal nog een jungleparkoers (klimparkoers) komen dat ook de grote kinderen erg zal aanspreken. Ook zal er nog een volleybalnet en ander spelmateriaal worden aangekocht. Dat was helaas niet meer mogelijk om zelf te doen wegens tijd en geldgebrek.

Hoogtepunt van de maand: 1000 likes op Facebook !!!

Afscheid:

Donderdag 26/05 namen we afscheid in het project. Het was enorm zwaar. Na enkele bedankwoorden kregen we van elk kind een mooie tekening. Ieder van hen heeft een plaatsje gekregen in mijn hart. Zij waren allemaal erg dankbaar voor wat we met hun hebben gedaan, maar ook ik ben hen enorm dankbaar. Ik ben veranderd als persoon en als leerkracht en mijn kijk op het leven is echt wel verbreed. Ik zal zeker snel terugkeren naar Peru, alleen dan als vrijwilliger. Hasta pronto Añañau!

#stage #ICL

La feria

Vandaag was het een geweldige dag op het project! Samen met alle vrijwilligers organiseerden we een marktje waar de leerlingen schoolgerief en speelgoed konden kopen met hun geld dat ze verdienden door het beloningssysteem. Ik vind het persoonlijk een geweldig beloningssysteem! Het is motiverend en daarbij leren ze met geld werken.
In verschillende groepjes mochten ze naar binnen gaan. Met de rest van de kinderen werd er een muziek en dansactiviteit gedaan. Het teamwerk van alle vrijwilligers zorgden voor een prachtige namiddag!

#Stage

Las reuniones

Elke donderdag is het vergadering. In deze vergadering vertellen we hoe het gaat, wat onze ideeën zijn die we willen uitwerken, hoe het met de kinderen gaat… De vergadering gaat meestal door in het Spaans en het Engels (omdat er vrijwilligers van Australië zijn). De laatste twee vergaderingen waren toch wat specialer. Twee leerkrachten van Lotte en Eva zijn twee weken langsgekomen in het project. Zij gaven ons daarom een workshop over hygiene in de keuken, voedselvergiftiging… Het was heel interessant!

De laatste vergadering werd er verteld dat we volgende week huisbezoeken zullen doen. We gaan dan langs in drie families van de kinderen. Ook zal er volgende week vrijdag geen activiteit voorzien worden, maar in plaats daarvan is het oudervergadering. Wij zullen ons kort voorstellen aan hen en nieuwe ouders verwelkomen.

#Stage

Actividades divertidas

Een maand zit er al op. Wat gaat de tijd snel! De vakantie loopt hier ten einde en vanaf volgende week zal ik beginnen les te geven in een schooltje in het 1e leerjaar, het project blijft natuurlijk doorgaan.

Voor de vakantie begon heeft er een staking plaatsgevonden. Het was de grootste landelijke staking van leerkrachten in de afgelopen 10 jaar. Cusco begon op 15 juni en zeventien andere regio’s volgden. In totaal staakten achttien van de 24 regio’s in Peru. De reden voor deze staking waren de lage lonen van een leerkracht en veel leerkrachten zijn het niet eens met het nieuwe evaluatiesysteem van de overheid. Na twee maanden eindigde deze staking. Enkele leraren hebben een hoger loon gekregen. Tía Miriam, de juf van de kleuters, werkt ook in een school en zij kreeg geen loonsverhoging. Het ligt eraan in welke school je werkt. Het probleem is dus nog steeds niet opgelost en het kan zijn dat sommige scholen in maart opnieuw staken, maar daar is nog onzekerheid over. De evaluatiesystemen worden niet veranderd. Het gevolg van deze staking is dat kinderen twee maanden achterlopen op de leerstof die ze al gezien moesten hebben. Het zal voor alle kinderen en leerkrachten dus een andere start worden dan anders. De kinderen zijn daarentegen enorm blij dat ze terug naar school kunnen gaan vertelden ze.   Zo zien ze eindelijk hun vriendjes terug en zijn de dagen niet meer saai.

Door de week help ik de kinderen bij hun taken. Ik merk dat er kinderen zijn die enorm achterlopen met verschillende leerstofonderdelen. Zo zijn er kinderen in het 3e/4e leerjaar die de tafels nog aan het leren zijn. Ik denk dat de kinderen er veel baat bij hebben om meer spelend en bewegend te leren. Zo is er een leerling die nog moeite heeft om te tellen, om kleuren te onderscheiden… De oefeningen in haar werkboek worden meestal met moeite ingevuld en daarbij niet altijd correct. Nadat we haar een maand individueel op en speelse manier met haar gewerkt hebben, merk je enorm hard dat ze opeens meer leergierig is. Ze heeft het concept ‘tellen’ al beter onder de knie en tijdens de verschillende activiteiten merk je dat ze zich meer aansluit bij de groep. Heel leuk om dat resultaat te zien!

Daarbuiten werken enkele vrijwilligers eigen projectjes uit:

Lotte & Eva de studenten voedings- en dieetkunde werken rond gezonde voeding. Zij houden elke dag eetdagboekjes bij om zo het eetschema in Añañau eens te herbekijken en eventueel als er de mogelijkheid is om het schema aan te passen zodat de kinderen veel meer voedingsstoffen zouden krijgen. Ook werken ze een les uit rond gezonde voeding. Dat is leuk want hier werkten we samen om een leuke les op te bouwen. Ook hebben zij op een vrijdag een kookactiviteit gepland en hierbij kwam mijn didactische kijk ook van pas.

Ikzelf werkte tot nu toe alle vrijdagactiviteiten uit voor de kleuters en het lager. In de lagere school wordt er weinig tot geen aandacht geschonken aan de creatieve ontwikkeling van de kinderen. De scholen zijn op een heel traditionele manier opgebouwd waarbij de leerlingen veel moeten kopiëren. Het is voor hen dan ook enorm moeilijk om iets te maken met hun eigen fantasie en zonder voorbeeld. Gommen doen ze heel erg veel terwijl ze heel goed bezig zijn. Hun eigen werk mooi vinden is een grote struikelblok.

De activiteiten van deze maand:

Armbandjes maken (Deze was al gepland en heb ik ondersteund).

De kleuters maakten armbandjes met parels. Er waren parels van verschillende groottes.
De leerlingen van het lager maakten macramé armbandjes. Bij beiden groepen werd er vooral gewerkt rond de motorische vaardigheden.

Alle kleuren van de regenboog

De kleuters keken de film Coco. Het is tenslotte vakantie en een film kijken vinden ze enorm leuk!
Het lager deed een spel rond de kleuren van de regenboog dat we met het hele vrijwilligersteam hebben uitgwerkt. Enkele tía’s zaten verstopt in het gebouw en hadden elk een bepaalde kleur van de regenboog. Mijn kleur was oranje. De bedoeling was dat de kinderen alle kleuren zouden winnen om zo uiteindelijk een regenboog op te bouwen. In groepjes van 3 tot 4 kinderen voerden ze opdrachten uit. Deze opdrachten waren zeer verschillend, zo had je opdrachten rond taal, beweging, muziek… Tot slot waren alle opdrachten ook in het Engels. Er werd buiten deze leergebieden ook gekeken naar hun samenwerkingsgedrag en de sociale vaardigheden. Het was super om te zien hoe gemotiveerd de kinderen waren. Het concept van in een groepje alles samen te doen kan nog wat verbeterd worden, maar toch was het een super leuke activiteit.

Fantasiedieren

Deze week maakten de kleuters hun eigen fantasiedier. Ik gaf (in het Spaans) een korte instructie over wat dieren zijn, waar ze leven, hoe ze eruit zien (verschillende groottes, patronen, kop-lijf-staart…). Daarna vertelde ik hen over fantasiedieren. Hun gezichtjes fronsten bij het zien van een olifant met vleugels van een vlinder als oren. Geweldig! Ik vertelde hen duidelijk dat dat een voorbeeld was en dat we het niet gingen kopiëren, maar dat we zelf een fantasiedier zouden maken. Na enkele criteria overlopen te hebben begonnen de leerlingen aan hun creatie. Het gommen was een echt probleem. Het duurde heel lang voordat de kinderen hun eigen creatie ook echt mooi vonden. Nina, studente ergotherapie en ik hebben de kinderen dan ook enorm veel complimenten gegeven en dat hielp! Uiteindelijk gaf iedereen een passende naam aan zijn eigen dier. Het was een moeilijke opdrachten, maar toch geslaagd!
De kinderen van het Lager keken deze week naar de film Coco. Ook voor hen is het leuk om naar een film te kijken. Zeker als je weet dat het niet vanzelfsprekend is dat ieder gezin een tv heeft.

  

Clavito: el puercoespín

Deze week vertrokken we vanuit een verhaal: Clavito: el puercoespín van Andea, Claudia, Crisbtóbol Paz. Nina ondersteunde samen met mij de activiteit.
De kinderen verzamelden achteraan in de klas. We lazen het verhaal op een interactieve manier voor en wauw, wat was dat een succes! Vervolgens maakten we onze eigen Clavito. Eerst hebben we besproken hoe een egel eruit ziet, daarna tekenden ze volgens een schema een egel, vervolgens knipten ze stroken uit en deze plakten ze op het lijfje. Zo kreeg je leuke stekels. Daarna leerden we hoe je op een correcte manier kleurt en leerden we kleuren mengen met potlood. De leerlingen waren helemaal mee in het verhaal en heel erg gemotiveerd aan het werk. De resultaten zijn prachtig!

 
 
 

Het lager deed twee activiteiten. Lotte & Eva maakten in groepjes pasta klaar. De anderen werkten ondertussen een creatie uit met papier maché. Met gekleurd papier maakten ze met patronen verschillende soorten vormen. Deze vormen moesten ze samen brengen tot een mooi geheel op een zwart blad. De resultaten zijn prachtig en de leerlingen waren heel enthousiast.

 

Voor de volgende activiteiten te bedenken werk ik samen met Nina een brainstorm uit die we daarna voorstellen aan tía Miriam en tía Sadhit. We vinden het interessant om ook met hun samen te zitten en te overleggen om zo ook hun ideeën te verwerken. Zij kennen de kinderen immers het beste en zo kunnen we meer specifiek werken en activiteiten op maat maken.

#Stage

Trabajar en Añañau.

Het is op dit moment zomervakantie in Perú, maar het project gaat gewoon door. Er is geen reden om in de vakantie niet verder te oefenen! We merken dat niet altijd alle kinderen aanwezig zijn. Het is nu eenmaal vakantie en veel kinderen bezoeken samen met hun gezin de rest van hun familie die in de bergen woont. Binnen enkele dagen zal de school terug starten en zullen normaal alle kinderen terug aanwezig zijn.

We beginnen de dag met de handen te wassen. Dat verloopt zeer gestructureerd volgens een schema!

   

Vervolgens beginnen de kinderen een uur lang te oefenen in hun schrift. Voor elk kind zijn er oefeningen op maat voorzien. Om de dag wisselen we, ofwel communicatión ofwel matemático. Na mijn observaties is het opgevallen dat het voor veel kinderen te veel oefeningen zijn en dat ze veel te lang geconcentreerd moeten werken. Het is me ook opgevallen dat ze traag werken omdat er geen duidelijkheid is hoeveel oefeningen ze moeten maken. Ook wordt er veel door de klas gelopen waardoor ze elkaar steeds meer afleiden. Ik werk nu aan een systeem om al spelend en wiebelend die dingen te voorkomen. (Binnenkort kan je hier zeker meer over lezen).

  
Oh ja, op de foto zie je inderdaad de voorzitter van de PXL. Hij is één van de teamleden die het project vanuit België steunt. Samen met andere teamleden kwam hij een kijkje nemen in Añañau.

Na het oefenen is het tijd om te lezen of spelend te leren. Dat wordt vaak gedaan door methodes die vrijwilligers uitwerken. Vrijwel alle oefeningen draaien rond lezen, schrijven en tellen, toch is het ook zeker belangrijk om te werken rond sociale vaardigheden. Er worden daarom vaak spelletjes gespeeld in groep zoals schaken, memory en andere spelen.

     

Na het spelen is het terug tijd om de handen te wassen, daarna is het tijd om te eten. Het eten bestaat uit een warm drankje zoals thee of havermoutmelk en een broodje met ei, boter, confituur, dulce de leche… Na het gebed wordt er gegeten. 
Na het eten is het tijd om de tanden te poetsen en voor de zelfevaluatie van de dag. De kleuters en het lager doen deze taken afwisselend.
Het tanden poetsen verloopt volgens een gestructureerd schema. Het is belangrijk om te werken rond hygiëne aangezien er weinig aandacht aan besteed wordt. Jammer genoeg hangt er af en toe wel eens een geurtje.
De zelfevaluatie vind ik een fantastisch systeem. De leerlingen evalueren zichzelf hoe ze zich denken gedragen te hebben die dag. Een geel mannetje wil zeggen goed, paars: ik weet het niet goed, rood: ik heb me niet goed gedragen. Met een geel mannetje verdienen ze 5 sol. Op het einde van de maand wordt er een marktje georganiseerd waar ze dingen kunnen kopen (schoolgerief, speelmateriaal…).
  
  
  

Na het tandenpoetsen en de zelfevaluatie krijgen de kinderen een bodylotion op tegen hun droge huid. Daarna is het tijd om naar huis te gaan.

     

Om de dag op een gestructureerde manier te laten verlopen bij de kleuters helpt onze vriend Pépé, oftewel beter gekend in België als Jules.
  

#Stage

Ze noemen ons tía’s!

De eerste weken zijn super verlopen in het project. Ik bewonder hoe prachtig het project in elkaars is gestoken. Het zal hier dan ook zeker een topstage worden.

Om 9 uur ’s morgens hebben we Spaanse les. Franne en ik hadden al een voorbereiding gedaan van 1,5 jaar waarbij we vooral grammatica leerden en enkele dialogen. Deze lessen Spaans zijn net iets anders. Ze zijn zeer interactief. Zo leren we werkwoorden juist vervoegen en heel veel nieuwe woordenschat. Vaak merken we dat de woordenschat niet overeenkomt met de Spaanse woordenschat van Spanje die we hadden geleerd. Het Spaans hier is nog net iets anders, maar de voorbereiding van mevrouw Luyten helpt ons enorm! Tot grote verbazing kan ik na een week al gesprekken voeren met de lokale bevolking (zolang ze rustig praten) en uitleg geven aan de kinderen bij hun huiswerk.

Na de lessen leren we ons Spaans en bereiden we ons voor op het project. Het is hier voorlopig nog vakantie, maar het project gaat gewoon door. De meeste kinderen hebben een achterstand. Het doel is dat de leerlingen wat ze al kennen blijven onderhouden en eventueel de achterstand bijwerken. Na de vakantie is het dan makkelijker om de draad terug op te pikken.

De eerste dagen heb ik veel actief geobserveerd. Terwijl ik de kinderen hielp met hun huiswerk observeerde ik de klassen, de oefeningen en het werkgedrag van de kinderen zowel in de kleuterklas (deze bevat ook het 1e en 2e leerjaar) en de klas van het lager (3e lj. – 18 jaar). Graag wil ik wat meer betekenen voor het project dan enkel de kinderen huiswerkbegeleiding geven, want er zouden wat vernieuwende inzichten en kennis kunnen worden toegepast indien dat zou aanspreken. Ik heb veel ideeën besproken met de begeleiders van het project en ze waren zeer enthousiast. Het zijn er helaas te veel en dus zal ik ze niet allemaal in deze 3 maanden kunnen uitwerken, maar dat wil niet zeggen dat ik ze na mijn stage niet verder kan helpen indien ze dat wensen.

Alle kinderen noemen ons tía’s (tantes). Dat vind ik persoonlijk heel leuk, want we betekenen veel meer voor hen dan enkel hen helpen met hun huiswerk. We werken nu samen met 10 tía’s en 2 tío in het project. Allemaal zijn we gespecialiseerd in iets anders. Zo heb je studenten van voeding- en dieetkunde, ergotherapie, communicatie (Franne), Engels en de vaste tía’s Sadith (lager), Miriam (Kleuters) en Ellen (administratie). Een echt topteam, we werken enorm goed samen en leren veel bij van elkaar. (Een foto van ons team volgt nog.)

Neem hieronder een kijkje in de klassen:

   
Kleuterklas                                                Klas van het lager

Klas voor de Engelse lessen

#Stage